salam....
lama benar sy tidak upadate. xde cerita untuk dikongsikan...tgh berdebar menanti novel k3 bersama alaf21...mcm mana covernya? hehehhe...terfikir2 sy sendirian. tp sy bukan nak berkisah mengenai novel sy yg akan terbit nanti. menerjah ke blog rakan2 penulis, sy sekadar membaca kala berkisahkan mengenai budi. sy hanya mmbaca tanpa perasaan situasi si penulis yang menulis dgn penuh perasaan. kali ini sy terkena dgn situasi yg sama ,sakitnya tidak terkata...benarlah kita menolong dgn ikhlas dan luhur. tidak sekali minta dibalas, jauh sekali agar disanjung dan dipuji. cukuplah sekadarnya. bg saya nilai budi dan kebaikan org itu amat berharga. sebab itu sy amat menghargai mereka yang berbuat baik pd sy. kata kwn rapat sy, sy terlalu naif dlm menolong org padahal org tak pun hrgai sy. sy sekadar tersenyum, bg sy apa yg sy lakukan jujur. bukan mintak dibalas.
tetapi bila sekali sy minta tolong pada org yg berkali-kali sy tolong, tapi sedikit pun tidak dilayani padal permintaan sy sgt remeh berbanding pertolongan sy padanya yg tanggapan orang 'kerja bodoh'. apa slhnya sy membantu mereka yg susah biarpun dilabel mcm org suruhan...selagi bg sy tidak membebankan, no hal bg sy....
sy mmg terluka, saat sy amat mmerlukan, sy tidak dikasihani padahal sy pernah menolong dia dalam perkara yg sama. kwn baik sy hnya tertawa dan menempelak 'padan muka kau. tolonglah lagi. murah ht sangat, hah..sekarang dia sikit pun tak endahkan kau'
sy faham sgt2. kita berbudi bukan utk dibalas tetapi bak kata pepatah, org mmberi kita merasa. org berbudi kita berbahasa. buat baik dibalas baik tetapi jika sebaliknya...hanya Allah yang tahu sakitnya. sy mmg langsung tidak faham dgn perasaan org serupa ini yg bagaikan tidak punya perasaan. tiada rasa sebuah perasaan...sekurngnya bila jd begini, sy tahu org ini mcm mn...
sy tetap sabar dan senyum dalam kelukaan...huhuhu....
